Autor literatury chłopskiej czy literatury egzystencjalnej? Wiesław Myśliwski nie daje się zaszufladkować i w swojej prozie łączy surowy język wiejskiej rzeczywistości z głębokimi refleksjami o uniwersalnym charakterze.

Kolejna odsłona stałego cyklu ukazującego wpływ literatury na wyobraźnię filmowców. W poprzednich latach widzowie Dwóch Brzegów obejrzeli ekranizacje dzieł Bohumila Hrabala dokonane przez Jiříego Menzla oraz przegląd włoskich filmów według prozy Sycylijczyka Leonarda Sciasci. W tym roku bohaterem jest polski pisarz.

Wiesław Myśliwski pzyszedł na świat w roku 1932 w Dwikozach pod Sandomierzem. Ukończył polonistykę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Debiutancką powieść „Nagi sad” napisał w 1967.  Czytelników zaskoczyło dojrzałe pisarstwo Myśliwskiego oraz wyjątkowy w literaturze, przepełniony miłością portret ojca opowiedziany przez syna. „Pałac” (1970) to najbardziej ekstrawagancka językowo książka Myśliwskiego. Wersję filmową wyreżyserował 10 lat później Tadeusz Junak. Bohaterem jest wieśniak Jakub, który podczas wojny znalazł się pustym pałacu państwa. Puszcza wodze wyobraźni i sprawdzając kim mógłby być, wciela się w postać hrabiego z portretu. Jak podkreśla pisarz, poetycki i pełen symboli „Pałac” wyrasta „Z rozpasanej wyobraźni ludowej, ponieważ jej granice są zupełnie nieokiełznane. Cała sfera zabobonów ludowych, którą racjonaliści uważali za ciemnotę, to przecież sfera niewiarygodnej często poezji, szaleństwo ludzkiej wyobraźni. Dlatego uważam, że w tej kulturze jest mnóstwo inspiracji.”

Inaczej opowiadany jest „Kamień na kamieniu” (1984), stanowiący opus magnum Myśliwskiego i zekranizowany przez Ryszarda Bera w 1995. Język jest tu bardziej przaśny i realistyczny, choć też silnie zmetaforyzowany. Narratorem i bohaterem powieści jest chłop Szymon Pietruszka, niegdyś hulaka i wesoły utracjusz, teraz pragnie wybudować rodzinny grób. W gawędziarskim, wypełnionym anegdotami monologu Szymka znajduje się precyzyjny zapis upadku dawnej wsi, która przegrywa starcie z nowoczesnością. Droga jednocząca obie strony wsi i stanowiąca dla mieszkańców centrum świata, zajęta jest teraz przez pędzące po asfalcie samochody.

„Windokrąg” (1996) i „Traktat o łuskaniu fasoli” (2006) przyniosły pisarzowi dwie Nagrody Nike. Pierwsza powieść zawiera najwięcej wątków autobiograficznych. Narrator Piotr zaczyna od opisu starego zdjęcia, które staje się impulsem do przywołania wspomnień z dzieciństwa i młodości. Głównym tematem dzieła jest praca pamięci, niełatwej do uchwycenia i z natury fragmentarycznej. „Traktat o łuskaniu fasoli” zawiera z kolei być może najpełniejszą prezentację życiowej filozofii Myśliwskiego. Tytuł nawiązuje do tradycyjnej wiejskiej czynności, w trakcie której rozmawiało się na zarówno błahe jak i ważne tematy.

Wiesław Myśliwski jest również autorem dramatów „Złodziej” (1973), „Klucznik” (1978), „Drzewo” (1988) i „Requiem dla gospodyni” (2000). „Klucznik” dzieje się na tle zawieruchy końca II wojny światowej i obrazuje przemiany społeczne związane z reformą rolną. Wojciech Marczewski zaadaptował ten dramat na potrzeby ekranu w 1979.