| wstęp wolny

 

Diego El Cigala rozpoczął swą karierę od śpiewania na ulicy i w klubach flamenco. Jako dwunastolatek wygrał organizowany w Madrycie konkurs dla młodych śpiewaków. Śpiewał także dla słynnych tancerzy, takich jak: Cristóbal Reyes, Mario Maya, Manolete, Farrruco, Manuel Camacho, El Güito. Karierę solową rozpoczął w latach 90. Wydał albumy “Undebel”, “Entre vareta y canasta” oraz – przy współpracy z muzykami jazzowymi – “Corren tiempos de alegría”, a w duecie z Jerrym Gonzálezem – “Piratas del flamenco”. Materiał z tej ostatniej płyty artyści wykonali, z towarzyszeniem Niño Josele, na scenie Teatru Królewskiego w Madrycie. Nagranie koncertu przeszło do historii jako manifest flamenco tych madryckich pieśniarzy.

 

W roku 2003 nagrał swój słynny obecnie album „Lágrimas negras” (Sony BMG), na którym towarzyszył mu 85-letni kubański pianista Bebo Valdésem. Połączenie kubańskich rytmów i wokaliz flamenco przyniosło obu artystom światowy sukces oraz wiele nagród (The Ondas Award, Micrófono de Oro, Amigo Awards, nominacje do latynoskiej nagrody Grammy). Album utrzymywał się na szczytach list przebojów przez kolejne dwa lata, a The New York Times i BBC Radio rozpływały się w pochwałach. W roku 2005 ukazała się płyta „Picasso en Mis Ojo”, stanowiąca muzyczny hołd dla tego słynnego hiszpańskiego malarza. Otrzymała ona nominację do Nagrody Grammy w kategorii Najlepszy Album Flamenco, a teledysk do utworu “Blanco y Negro” (reż. Fernando Trueba) zwyciężył w swojej kategorii. Pomiędzy podróżami, koncertami, współpracą z innymi artystami, Diego El Cigala znalazł wystarczająco dużo czasu, by pracować nad kolejnym albumem – “Dos Lagrimas”, zawierającym autorskie interpretacje tradycyjnych pieśni hiszpańskich i andaluzyjskich (gatunki copla, bolero i tango).

 

Na rynku polskim dostępne są dwie płyty tego artysty: wspomniana wcześniej “Dos Lagrimas” (Deutsche Grammophon, 2009) oraz „Cigala & Tango” (Deutsche Grammophon, 2011). W samej tylko Hiszpanii sprzedało się już ponad 100 tysięcy sztuk tego albumu. Został on nagrany w Buenos Aires, w legendarnym Teatro Gran Rex, z udziałem argentyńskich muzyków.

 

www.elcigala.com