Retrospektywa aktorska. Naszym gościem będzie Marek Kondrat. Pokażemy filmy i spektakle Teatru Telewizji z jego udziałem oraz zaprosimy naszych widzów do udziału w spotkaniu z aktorem.

MAREK KONDRAT | Syn aktora został aktorem – i z całą pewnością możemy stwierdzić, że skorzystały na tym niezliczone spektakle teatralne i filmy. Urodzony w 1950 w Krakowie, debiutował w wieku 11 lat w „Historii żółtej ciżemki” Sylwestra Chęcińskiego. Po uzyskaniu dyplomu na Wydziale Aktorskim PWST w Warszawie w 1972, od razu przystąpił do pracy na scenie. Występował w Teatrze Śląskim w Katowicach, rok później został członkiem zespołu warszawskiego Teatru Dramatycznego, potem Teatru Nowego, w latach 90. grał w Teatrze Ateneum. Różnorodność instytucji, w których rozwijał swój talent, łączy się z rozpiętością ról: od dekadenckiego hrabiego Szarma w wyreżyserowanej przez Macieja Prusa „Operetce” Gombrowicza, przez bohaterów w komediach Moliera i Fredry, aż po Kordiana w ujęciu Gustawa Holoubka.

Marek Kondrat przyznaje: „Bardzo lubię teatr, ale chcę także realizować się gdzie indziej: w filmie, radiu, telewizji i kabarecie.” Srebrny ekran pokochał jego wdzięk i charyzmę. Jednym z pierwszych ważnych występów filmowych aktora będzie rola Romana Boryczki w „Zaklętych rewirach” (1976) Janusza Majewskiego, nagrodzona przez miesięcznik „Film” za najlepszy debiut. Rok później zagra młodego kapitana, w „Smudze cienia” Andrzeja Wajdy. Najlepszą rolą z tamtych lat pozostaje stalinowski wychowawca z „Dreszczy” (1981) Wojciecha Marczewskiego. Kondratowi uda się oszczędnymi środkami ukazać wewnętrzną walkę bohatera, czyniąc z niego przy okazji studium fanatyzmu.

Lata 80. upłyną pod znakiem ról wymagających finezji i aktorskiego wyczucia. Praca z Wajdą kontynuowana będzie na planie dwóch epickich filmów, odnoszących się w mniej bądź bardziej bezpośredni sposób do sytuacji Polski, czyli – „Człowieka z żelaza” (1981) i portretującego rewolucję francuską „Dantona” (1982). Kondrat wykorzysta okazję, aby w lżejszym repertuarze pokazać aktorską brawurę. „Dom wariatów” (1983) Marka Koterskiego rozpocznie trwającą ponad 20 lat współpracę obu artystów. Pierwsze wcielenie się w Adasia Miauczyńskiego będzie wymagało dużej samokontroli i równocześnie wyobraźni, aby wykreować zaplanowany przez reżysera koszmar codzienności. W „C.K. Dezerterach” Majewskiego postać żołnierza nasyci humorem i nutą zawadiackiej spontaniczności. Rozwinięciem tych atutów swego emploi będzie tytułowa rola w „Pułkowniku Kwiatkowskim” (1995) Kazimierza Kutza.

Przełomem w karierze Kondrata była rola cynicznego ubeka w „Psach” (1992) Władysława Pasikowskiego. Sukces pociągnął za sobą szereg ról, w których aktor podtrzymywał renomę głównego aktora nowego polskiego kina sensacyjnego: w serialu „Ekstradycja” (1995) i późniejszym o rok „Ekstradycja II”, „Nocnym graffiti” (1996) Macieja Dutkiewicza i „Operacji Samum” Pasikowskiego z 1999. W tym samym roku Kondrat wyreżyseruje swój pierwszy i jak na razie ostatni film, „Prawo ojca”, o zemście ojca za nieukarany przez wymiar sprawiedliwości gwałt na córce.

Największą popularność przyniosła mu rola w „Dniu świra” Marka Koterskiego, filmie o parszywym losie samotnego i niedocenionego inteligenta, poprzedzającym jeszcze bardziej gorzkie „Wszyscy jesteśmy Chrystusami”.

Kilka lat temu Marek Kondrat zawiesił działalność aktorską i oddał się swojej drugiej pasji: zajmuje się importem, prowadzeniem sieci sklepów i promocją kultury wina.